روستای تاریخی درسجین با 700 سال قدمت - تور ارمنستان

روستای درسجین قدمت چندصدساله داشته و از چهار طایفهٔ اصلی و عظیم عزیزخانی، قدیمی، رجبی و دودانگه تشکیل شده است که هرکدام در گذشته دارای عظیمانی بودند که اداره ده بر عهده آن ها بوده است. برخی از مورخین بنای آن را به کیخسرو پور سیاوش و داراب کیانی و برخی به شاپور ذوالاکتاف نسبت می دهند، سرزمینی با این قدمت تاریخی می تواند تاریخ بسیار مفصلی داشته باشد.

خانه ها دارای بالکن هایی دارای نرده که روی نردها گلدان گذاشته شده دورتادور میدان سکو یا همان پیرنشین برای نشستن مردم ساخته شده و یک سکوی عظیم در وسط میدان با درخت چنار و سرو که همه این ها زیبایی خاصی را به این میدان بخشیده است.

اسم کوچه و خیابان را برحسب موقعیت نشانه و یا شاخصی مثل میدان قلعه یابه نام کسی که در آن محل معروف بوده صدا می نمایند، این میدان معمولاً در طول روز برای افرادی که نیمه وقت دست از کار کشیده و برای استراحت و یا معمولاً غروب آفتاب که هوا خنک است مردم دور هم جمع شده با همدیگر صحبت می نمایند و گاه خرید و فروشی و تجارتی هم در آن انجام می دهند.

آثار تاریخی ارزشمندی نیز در روستای درسجین وجود دارد. بافت تاریخی، الگوی معماری روستایی، میدانگاه عمومی، برج و باروی کهن، بقایای قلعه قدیمی و مسجد قدیمی ازجمله این آثار است که واحد ارزش های گردشگری هستند.

در قدیم زنان این روستا روسری های محلی بلندی داشتند که مثل چالمه و چارق کردی از چند متر پارچه رنگی یا سیاه و غیره استفاده می شد و مدل هایی هم به آن می دادند و برخی ها هم روسری کاموایی پارچه ای استفاده می کردند.

لباس های مخملی قرمز، دامن چین دار هزار ترک از دیگر لباس های محلی این روستا در گذشته محسوب می شد و اغلب زن ها چادر به سر می کردند.

استفاده از مهره های درشت و کوچک برای گردن بندهای بلند، گوشواره و دستبند به جای طلا و نقره در میان این مردم رونق داشت و گاه نیز پول های سکه ای را سوراخ نموده و داخل نخی انداخته و دور گردن می انداختند.

حتی از دانه های گل های طبیعی برای گردن بند بچه ها استفاده می شد و چند روزی روحیه بچه عوض شده و شادی آفرین بود.

مردهای این روستا معمولاً چند نمونه کلاه ازجمله نمدی، نخی، دوردار، شاپوری و نقاب دار برای آفتاب و از کفش های شب رو لاستیکی و پلاستیکی و چرمی استفاده می نمایند، چکمه و پوتین نیز در زمستان از اهمیت بالایی برخوردار است.

لباس های این مردم کت شلوار، لباس های کوتاه و بلند محلی، پیراهن، شلوار سیدها، عَبا و لباس های بلند و مخصوص است که در حال حاضر کمتر استفاده می شو

در حال حاضر 473 نفر در روستای درسجین ساکن هستند که نسبت به گذشته تفاوت چندانی ندارند، یکی از ویژگی های منحصربه فرد این روستا گویش و زبان بختیاری مردم است که در نوع خود بی نظیر است چراکه مردم زنجان بیشتر دارای گویش ترکی هستند. جاجیم و فرش از صنایع دستی هنرمندانه اهالی روستای تاریخی درسجین به شمار می رود. از هنرهای دستی دیگر اهالی روستا نباید غافل شد، دستبندهایی چوبی که با سکه ای فلزی تزئین شده اند. و زینت گردن و دستان زنان درسجین، هستند، کوچک اما ماندگارند.

روستای تاریخی درسجین در یک منطقه آب و هوایی کوهستانی واقع شده است. به همین دلیل دارای آب وهوای خنک است. از سایر دلایل خنک بودن آب وهوای این منطقه وجود چشمه، رودخانه و منابع زیرزمینی آب شیرین است. به همین دلیل دارای تابستان های خنک و پاییز و زمستان سرد و بهاری معتدل است.