عجیب ترین میوه های دنیا - تور ارمنستان

به گزارش خبرنگاران به نقل از عصر ایران، میوه هایی مثل پرتغال، موز، سیب، انگور و … برای همه ما آشنا هستند.دسترسی به این میوه ها برای هر فردی در هر نقطه دنیا آسان است ولی در بین این همه میوه، نام بعضی از آنها برای شما نا آشنا هستند. مثلا آیا نام فیجوا، اینگا، یا سیب آکی را تا به حال شنیده اید؟ این میوه ها طعم های جدید، اسم های عجیب، و اشکال مختلف، و فواید بسیاری برای بدن دارند. با ما باشید تا با عجیب ترین میوه های دنیا آشنا شویم.

انگور برزیلی

میوه این درخت طوری ست که گویی باغبانی خوش ذوق برای شگفت زده کردن همسایه ها، آنها را به درخت چسبانده است. ولی واقعاً میوه های درخت جابوتی کابا، به جای شاخه ها، بر روی تنه اصلی درخت می رویند؟ نام دیگر این درخت، انگور برزیلی Jabuticabaست. این گیاه، بومی آمریکای جنوبی است و در کشورهایی مانند پاراگوئه، آرژانتین و برزیل می روید. این میوه به رنگ بنفش براق است و می توان آن را مستقیما از درخت چید و مصرف کرد. نگهداری آنها در باغ، به مراقبت زیادی احتیاج دارد و سالها طول می کشد تا درخت میوه بدهد ولی وقتی به سن بلوغ برسد به میزان انبوه میوه فراوری می نماید.شکوفه ها در محلی رشد می نمایند که قرار است ساقه جدیدی از آن خارج گردد. خود میوه تا چهار سانتی متر قطر دارد و درون آن چهار هسته عظیم وجود دارد. این میوه علاوه بر کاربرد غذایی، برای مرطوب کردن پوست و درمان آسم و اسهال نیز کاربرد دارد. اگر لوزه هایتان متورم شده باشد، از آن می توانید برای کاهش و التیام تورم بهره ببرید. با توجه به اینکه چندین ترکیب ضد سرطانی در آن یافت شده است شاید در آینده از آن برای درمان سرطان نیز استفاده گردد. عجیب ترین میوه های

میراکل (میوه جادویی)

میوه میراکل Miracle fruit یا میوه جادویی، خاصیت جالبی دارد. پس از خوردن این میوه، چیزهای ترش طعم شیرین به خود می گیرند. اگر به عنوان مثال یک دانه از این میوه را بجوید، حتی لیمو برای شما طعم بسیار شیرینی، مانند آب نبات پیدا می نماید. اثر آن یک یا دو ساعت باقی می ماند. این میوه یکی از شیرین نماینده های قابل توجه طبیعی بوده و تقریبا در دنیای واقعی به قدر کافی شناخته نشده است. همان طور که از نام آن پیداست، میراکل فروت محتوی میراکولین است، نوعی گلیکوپروتئین که هنگام خوردن میوه جوانه های چشایی را می پوشاند.میراکل گیاهی کند رشد بوده و ارتفاع آن در مناطق بومی تا 18 فوت و در غیر اینصورت تا 5 فوت می رسد. گل ها گوچک هستند و رنگ آنها سفید می باشد. این میوه دربرگیرنده یک دانه می باشد. اگرچه میوه شیرین نیست اما هنگامی که گوشت تازه میوه خورده شده و کاملا در دهان احساس شد، اثر قابل توجه آن اتفاق می افتد. مثل خوردن یک لیمو که با میراکل شیرین شده که همان طعم مرکبات را می دهد.

فیجوآ

فیجوآ میوه ای است که در برزیل به وجود آمده است. این میوه به افتخار گیاه شناس برزیلی، خوا داسیلوا فیجو نام گذاری شده است. همانطور که از نام پیداست، این میوه تلفیقی از طعم آناناس و گوآوا دارد. همینطور با نام گواواستین شناخته می گردد، فیجوآ میوه درخت کوچکی به نام فیجوآ سلوویانا است.

این میوه بیضی شکل، پوستی سبزرنگ و گوشتی دانه ای، آبدار و خوش عطر دارد. این میوه به طور متوسط 30 دانه ریز در هر پالپ دارد. گوشت شیرین ممکن است طعمی مایل به ترش داشته باشد و پوست خام آن معمولا پیش از مصرف جدا و دور انداخته می گردد. میوه های رسیده لطیف و حساس هستند و با افتادن از روی درخت ضربه می بینند. بنابراین باید میوه ها پیش از اینکه خود از روی درخت بیافتند، چیده شوند.

گیلاس برزیلی

گیلاس برزیلیgrumichama نام یک گونه از تیره مورت است. گرومیچاما گونه ای در معرض خطر انقراض است. گیلاس برزیلی، درختی کوچک از خانواده Myrtaceae میباشد که بومی نواحی جنوب شرقی برزیل میباشد. این گیاه برای اولین بار در سال 1821 در هاوایی شناخته شد. این درختچه به طور گسترده در مناطق استوایی و نیمه استوایی کاشته می گردد.

میوه این درخت ، سیاه رنگ است و طعم و ظاهری مانند گیلاس دارد. بعضی از گونه های این درخت، میوه ای نارنجی رنگ دارند. میوه های نارس و سبزرنگ به مرور پس از رسیده شدن به رنگ قرمز و بنفش مایل به سیاه درمی آیند. قطر میوه گرومیچاما با پوست نازکی که دارد، حدودا 3 سانتی متر است. گوشت شیرین و آبدار این میوه به رنگ سفید-قرمز و سه دانه در هسته است. این میوه را می توان هم به صورت خام مصرف کرد و هم از آن برای تهیه ژله، مربا و پای استفاده نمود.

سیب آکی

آکی Ackee که به نام سیب آکی نیز نامیده می گردد، میوه بومی کشورهای غرب آفریقا و درختی همواره سبز است. این میوه را ابتدا کاپیتان william Bligh از جامائیکا به شهر کیف و باغ سلطنت کشاورزی منتقل کرد و در سال 1793 در انگلیس آن را به جامعه علمی کشاورزی معرفی نمود. احتمالا این میوه توسط کشتی بردگان از افریقای غربی به جامائیکا (در دریای کارائیب میان دو قسمت قاره امریکای شمالی و جنوبی) آورده شده است. بلندی درخت این میوه حدود 10 متر است و از خانواده لیچی می باشد که در آسیای جنوب شرقی رشد می نماید. این میوه متعلق به درختی به نام Blighia sapida از خانواده سرخالوها و چشالوها است. از میوه این درخت در غذاهای جاماییکایی استفاده می نمایند. از خود میوه، هسته ها، برگ ها و حتی تنه درخت برای موارد دارویی هم میشه استفاده کرد. آریل پوششی است که هنگام رشد اطراف دانه میوه به وجود می آید و در آکی بخش خوردنی میوه محسوب می گردد. وقتی میوه می ر سد، گوشت میوه از هم جدا شده و دانه های دو رنگ مشکی و سفید آن ها دیده می شوند که بافت نرم و اسفنجی و وزنی حدود 100 الی 200 گرم دارند. اگر پوسته گلابی مانند این میوه پیش از آنکه کامل برسد خورده گردد، فرد به دلیل داشتن ماده سمی به نام هیپوگلیسین با مرگی دردناک روبرو خواهد شد. به همین دلیل آبی که میوه با آن پخته شده را دور می ریزند. برای استفاده از این میوه خوشمزه و مفید، باید صبر کرد تا میوه به رنگ قرمز یا نارنجی درآید و گوشت اسفنجی آن از دانه های مشکی سمی درون آن کاملا جدا گردد. سپس آن را جوشاند و خشک کرد. از گوشت میوه آن با آرد ،کره، شیر، نمک، فلفل، سس وورسترشایرسوفله درست مینمایند.

آکبیا

یکی از بهترین گیاهانی که در چین به عنوان دارویی برای تقویت قدرت باروری استفاده می گردد، آکیبا است. این میوه هم اکنون به صورت انبوه، کشت و فراوری و در فروشگاه ها عرضه می گردد. این گیاه بومی کشورهای ژاپن و کره است و گل هایی با عطر شکلات دارد؛ به همین دلیل نام دیگر آن میوه درخت شکلات است. البته خود میوه طعم شکلات ندارد. بسته به گونه و تیپ گیاه، شکل، اندازه و رنگ این میوه متغیر است. البته ظاهر معمول این میوه، استوانه ای یا دوک مانند است.

آکبیا به رنگ های سبز روشن، قهوه ای یا مایل به ارغوانی دیده می گردد. قسمت قابل مصرف این میوه، گوشتی ژلاتینی است که دانه هایی ریز دارد و البته جدا کردن این دانه ها سخت است. آکبیا هنگامی که برسد شکافته می گردد و گوشت شفاف آن بیرون می زند که هنگام مصرف به همراه موز، میوه گل ساعتی و یا آب نارگیل آن را شیرین می نمایند. با استفاده از شکاف هایی که روی غلاف میوه ایجاد می نمایند، قبلا از رسیدن میوه آن را باید برداشت نمایند. این میوه دانه های تلخی دارد که باید جویده گردد. در آشپزی از پوسته آکیبا استفاده می نمایند.

بائل

بائل Bael روی درختی به نام بکرایی Aegle marmelos رشد می نماید که بومی کشور هند و بنگلادش است. رسیدن میوه بائل روی درخت تقریبا یک سال زمان می برد! این درخت به دلایل مذهبی و همچنین پزشکی بسیار ارزشمند است. این سیب چوبی با ظاهری گرد دارد و بسیار شبیه گریپ فروت است؛ همچنین پوسته آن سخت و به رنگ سبز مایل به زرد و قهوه ای است.برای خارج کردن گوشته نارنجی رنگ آن باید پوسته را شکست. گوشته این میوه ها در بسیاری موارد تلخ است. از کابرد های این میوه می توان در درمان مشکلاتی مانند: زخم، یبوست، مشکلا تنفسی، اسهال و کمبود ویتامین ث استفاده کرد. بائل میوه سنگی و یا سیب طلایی از نام های دیگر این میوه به شمار می آید.

کلاودبری

این تمشک های زرد طلایی و کهربایی رنگ، نرم و آبدار هستند. تمشک شمالی منبعی غنی از ویتامین سی است. اندازه ی این میوه برابر با تمشک است. تمشک شمالی فقط باید پای درخت خورده گردد! درختچه Rubus chamaemorus، یک گیاه وحشی دیگر است که میوه ای بسیار مشهور به نام کلاودبری Cloudberry یا همان تمشک شمالی دارد.این گیاه بومی قطب شمال و مناطق قطبی بوده و بسیار به خانواده تمشک و توت فرنگی نزدیک است. این گیاه کشت تجاری ندارد و فقط میوه های دستچین شده از کوهستان در فروشگاه ها یافت می گردد؛ به همین دلیل به شدت گران قیمت است. چیدن تمشک شمالی منبع درآمدی برای افراد محلی به حساب می آید. افزایش تقاضا برای این میوه موجب چیدن بیش از حد آن و در نتیجه سبب وضع قوانینی در مناطق مختلف به منظور منع چیدن این میوه شده است.

کوپوآکو

این میوه اغلب در آبگیر آمازون یافت می گردد. گوشت این میوه در آبنبات و دسر استفاده می گردد زیرا طعم آناناس و شکلات می دهد و بوی خوبی دارد. کوپوآکو سیستم ایمنی را تقویت و از بیماری جلوگیری می نماید. کوپوآکو Cupuacu درختی بومی آمریکای جنوبی است. میوه این درخت نیز با همین نام شناخته می گردد. کوپوآکو ظاهری بیضی شکل و وزنی حدود یک تا دو کیلوگرم دارد.این میوه قهوه ای رنگ تا حدود 25 سانتی متر طول دارد. پوسته بیرونی این میوه سخت است و گوشت داخل آن سفید رنگ و معطر است. معمولا عطر این میوه ترکیبی از شکلات، آناناس، موز و گلابی توصیف می گردد. میوه کوپوآکو بسیار مغذی و عالی است و فواید بسیاری برای سلامتی دارد. این درخت به صورت تجاری کشت می گردد و میوه آن نیز برای تهیه محصولات غذایی مختلفی کاربرد دارد. همچنین در ترکیبات آرایشی مانند لوسیون بدن، بسیار مورد استفاده قرار می گیرد. این میوه شیرین است و دارای ویتامین های، B1، B2، B3 و اسید چرب، آمینو اسید، آنتی اکسیدان، کلسیم، سلنیوم، ویتامین A و C است.

لوبیا بستنی

لوبیا بستنی ممکن است طولی تا حدود 1 متر داشته باشد. این میوه جزو گیاهان غلاف دار و بومی آمریکای جنوبی و مرکزی است. غلاف های بلند لوبیای اینگا Inga bean دانه هایی سیاه دارند که با یک پالپ نرم و سفید پوشیده شده و شیرین و خوراکی است.

طعم این پالپ مشابه بستنی وانیلی است. دانه های رسیده بستنی به راحتی با دست باز می شوند. پس از جدا کردن دانه ها پالپ قابل خوردن است. نمونه های بی شماری از اینگا وجود دارد، اما میوه اینگا ادولیس و تنها چند گونه دیگر خوراکی هستند. درخت اینگا به دلیل داشتن خاصیت تثبیت نیتروژن بسیار مشهور است.

منبع: جام جم آنلاین