الماس های کهکشانی خیره کننده در تصویر تازه جیمز وب - تور ارمنستان

به گزارش ایسنا و به نقل از سی ان ان، تصویر نو تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) که روز چهارشنبه به عنوان بخشی از پژوهش چاپ شده در Astronomical Journal منتشر شد، بخشی از پروژه موسوم به پرلز (PEARLS) است.

آنتون کوکموئر (Anton Koekemoer)، ستاره شناس موسسه علوم تلسکوپ فضایی (Stsci) در بالتیمور که تصاویر پروژه پرلز را جمع آوری نموده است، گفت: کیفیت تصویر خیره نماینده جیمز وب واقعا از حد تصور در این دنیا خارج است. برای مشاهده اجمالی کهکشان های بسیار نادر در سپیده دم کیهانی، به تصویربرداری عمیق از یک منطقه بزرگ احتیاج داریم که پروژه پرلز امکان تحقق آن را فراهم می نماید.

تلسکوپ جیمز وب روی بخشی از آسمان متمرکز شد و توانست از هشت رنگ مختلف نور نزدیک به فروسرخ برای تماشا اجرام آسمانی استفاده کند که یک میلیارد برابر کم نورتر از آن چیزی هستند که با چشم غیر مسلح دیده می گردد.هزاران کهکشان در فواصل مختلف می درخشند و مقداری از نور موجود در تصویر تقریبا 13.5 میلیارد سال را طی نموده است تا به ما برسد.

رولف جانسن (Rolf Jansen)، دانشمند دانشگاه ایالتی آریزونا (ASU) و از پژوهشگران پروژه پرلز در بیانیه ای گفت: من با تماشا نخستین تصاویر شگفت زده شدم. وقتی این منطقه را برای آنالیز انتخاب کردم، نمی دانستم که چنین گنجینه ای از کهکشان های دور را نشان می دهد و به ما یاری می نماید تا سرنخ های مستقیمی را در خصوص فرآیند توسعه یافتن کهکشان ها به دست آوریم. من می توانم جریان ها، دنباله ها، هاله های ستارگان و بقایای اجزای سازنده کهکشان ها را در اطراف آنها ببینم.

پژوهشگران، داده های جیمز وب را با پرتوهای فرابنفش و مرئی که به وسیله تلسکوپ فضایی هابل (HST) گرفته شده اند، ترکیب کردند تا این تصویر را ایجاد نمایند. طول موج های نور هر دو تلسکوپ همراه با هم، عمق و جزئیات بی سابقه ای را از کهکشان های فراوان موجود در دنیا نشان می دهند. بسیاری از این کهکشان های دور همواره از دید هابل و تلسکوپ های زمینی دور بوده اند.

این تصویر فقط بخشی از میدان دید کامل را در پروژه پرلز نشان می دهد که حدود چهار برابر بزرگ تر است. این تصویر حتی بهتر از آن چیزی است که دانشمندان پس از اجرای شبیه سازی و پیش از شروع مشاهدات علمی جیمز وب در ماه ژوئیه انتظار داشتند.

جیک سامرز (Jake Summers)، پژوهشگر دانشگاه ایالتی آریزونا و از پژوهشگران این پروژه گفت: اجرام زیادی وجود دارند که هرگز فکر نمی کردم بتوانیم آنها را ببینیم؛ از جمله خوشه های کروی مجزا در اطراف کهکشان های بیضوی دوردست، منطقه ها تشکیل شدن ستاره در کهکشان های مارپیچی و هزاران کهکشان کم نور در پس زمینه تصویر.

سایر نقاط نورانی در تصویر، نشان دهنده طیفی از ستارگان در کهکشان راه شیری هستند. روزالیا اوبراین (Rosalia OBrien)، پژوهشگر دانشگاه ایالتی آریزونا و از پژوهشگران این پروژه گفت: مقدار گیری نور منتشرشده در مقابل و پشت ستارگان و کهکشان های موجود در تصویر مانند رمزگذاری تاریخ دنیا است زیرا داستانی را در خصوص تکامل کیهان روایت می نماید.

گروه پروژه پرلز امیدوار هستند که در آینده بتوانند اجرام بیشتری را در این منطقه ببینند؛ از جمله ستارگان دوردست در حال انفجار یا شعله های نور در اطراف سیاه چاله ها.

راجیر ویندهورست (Rogier Windhorst)، استاد دانشگاه ایالتی آریزونا و پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: این میدان دید منحصربه فرد به گونه ای طراحی شده است که در 365 روز سال با تلسکوپ جیمز وب قابل مشاهده باشد. بنابراین، دامنه زمانی، منطقه تحت پوشش و عمق دسترسی به آن با گذشت زمان بهتر خواهد شد.