صحبت های تازه و مجذوب کننده علی نصریان ، خدا رحمت کند آقای رشیدی یک بار به من گفت ...
به گزارش تور ارمنستان، علی نصیریان بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون عنوان نمود که تمام عمر خود را برای بازیگری گذاشته است.
به گزارش خبرنگاران، علی نصیریان بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون به مناسبت سالروز افتتاح موزه سینما در باغ فردوس با بیان اینکه عمر خود را برای بازیگری گذاشته است، گفت: من اولین کلاس تئاتر را در سال 1329 رفتم و هیچ کار دیگری در کل زندگی خود به جز بازیگری در سینما و تئاتر انجام ندادم، فقط روی این حرفه متمرکز بودم و همه زندگی ام را برای بازیگری گذاشتم.
وی ادامه داد: اگر فردی وارد حیطه هنرهای دیگر مانند نقاشی، شاعری، خطاطی و … هم گردد به همین شکل است؛ باید عمر خود را برای هنر مورد علاقه اش بگذارد و درباره آن تحقیق و پژوهش کند تا کار مفیدی انجام بدهد.
نصیریان با بیان اینکه یک بازیگر تئاتر باید دوره های تئاتری ببینید و تحقیق نمایند، مطرح نمود: یک بازیگر تئاتر باید بداند طنز و کمدی در تئاتر چه سیری در قبل از جنگ جهانی دوم و بعد از جنگ جهانی اول داشته زیرا جنگ ها تاثیرات زیادی روی تئاترها داشته است. به عنوان مثال، تئاتر پوچی بعد از جنگ دوم به علت فشارهای روانی ناشی از کشتارها و خونریزی ها، نابودی ها که همه از تاثیرات اجتماعی است، به وجود آمد.
وی با بیان اینکه همواره عشق بازیگری داشته است، بیان نمود: این عشق همواره در ارتباط با مردم و برایم بسیار مجذوب کننده و گیرا بوده و هنوز هم به همین شکل است؛ اینکه روی صحنه باشم و در این امر 100 درصد ارتباط ذهنی و فکری بین بازیگر و تماشاگر به وجود می آید که این امر برای من خیلی مجذوب کننده بود و هنوز هم هست یعنی امتیاز اصلی یک بازیگر رابطه انسانی است؛ یک رابطه انسانی و مطرح نمودن یک فکر، نظر، ایده و در میان گذاشتن با انسان های دیگر است.
نصیریان مطرح نمود: خدا رحمت کند آقای رشیدی یک بار به من گفت بازیگری بعد از کار در معدن، دومین کار سخت جهان است زیرا بازیگر در یک موقعیت خطیری قرار می گیرد که باید متمرکز روی یک نقش با خصوصیات جامعه شناسانه، روان شناسانه و … باشد بنابراین بسیار سخت و مهم است. من معتقدم برای عمیق شدن در بازیگری باید میدانی وارد عمل شوید، کتاب بخوانید، الهام بگیرید و یا فکر کنید.
وی با بیان اینکه بخش عمده کار در بازیگری تخیل است، بیان نمود: سختی کار بازیگری در این است که از یک طرف باید متمرکز روی شخصیتی که قرار است خلق کنید، شوید و آن را روی صحنه تجسم دهید و در عین حال که نقش را تظاهر می کنید باورپذیر باشد.
منبع: همشهری آنلاین