مستند سیارۀ سبز؛ روایتی شگفت انگیز از زندگی و مرگ گیاهان - تور ارمنستان

به گزارش خبرنگاران؛ در همان قسمت اول مستند جوابمان را می گیریم؛ وقتی صحنه های حماسی مربوط به رقابت درخت بو و درخت بالسا برای رسیدن به نور خورشید را می بینیم و یا صحنه های دلهره آور مربوط به گرده افشانی گل جسد را دیدن می کنیم، تردیدی در ما باقی نمی ماند که دنیای گیاهان هم می تواند بی میزان هیجان انگیز و شگفت آور باشد.

اولین بار که گل جسد را می بینیم شبیه یک توپ فوتبال است، اما استفاده از تکنیک فیلمبرداری گذر زمان (Timelapse) خیلی زود این توپ فوتبال را در قالب یک گل بزرگ با قطر یک متری به ما نشان می دهد. تصاویر نمای نزدیکی که از این گل گرفته می شود، حتی دندان ها و مو های نازک این جسد متعفن را هم به ما نشان می دهند. ما در حال مشاهدۀ سطح خونین و زگیل مانند گل هستیم که اتنبرا با لحنی تاثیرگذار و باشکوه می گوید: از مرکز آن بوی تند مرگ متصاعد می شود؛ واقعا همه چیز عالی و چندش آور است!

موجود عجیب دیگری که قسمت اول این مستند به ما نشان می دهد نوعی قارچ است که از برگ گیاهان تغذیه می کند؛ اما خودش مستقیما به سراغ گیاه نمی رود بلکه لشکری بزرگ از مورچه ها را برای آوردن غذا به سمت گیاه می فرستد تا در هر روز نزدیک به 50000 برگ برایش بیاورند. شگفتی ها به همین جا ختم نمی شود؛ این مستند قرار است در هر لحظه ما را شگفت زده کند؛ مثلا با نشان دادن قارچ هایی که موقع کشتن درختان از خودشان نوری سبزرنگ متصاعد می کنند؛ نوری که در شب های تاریک جنگل کنگو می درخشد و به آتش شامپانزه معروف است.

مستند سیارۀ سبز تمام این شگفتی ها را با فیلمبرداری فوق العاده و خیره کننده ای پیش چشم ما می آورد که نظیرش را کمتر دیده ایم. انگار دوربین این مستند در دست یک روح بوده که می توانسته در هر لحظه به هر جا که دلش خواست سرک بکشد؛ در کف جنگ بخزد، ناگهان به بالای بلندترین درختان پرواز کند و باز لحظه ای بعد به عمق کف جنگل و زیر شاخ و برگ ها فرو برود.

اما مسلما هیچ روحی در کار نیست؛ این فیلمبرداری خاص و درخشان حاصل تکنولوژی تازه ای در فیلمبرداری است. همانطور که در انتهای قسمت اول گفته می شود در فیلمبرداری این مستند از دوربین تازه ای استفاده شده که حرکت برنامه ریزی شدۀ کامپیوتری دارد و با استفاده از ابزار های مکانیکی حرکت می کند؛ با یک لنز لوله مانند که می تواند به هر حفره ای نفوذ کند. این دوربین را یک مهندس نظامی با ده سال تلاش و تحقیق طراحی کرده است.

شیوۀ روایت دیوید اتنبرا هم جنبۀ درخشان دیگری در ساختار این مستند است. یکی از ویژگی های همیشگی روایت او که در همۀ مستندهایش می توان دید این است که نسبتا کم حرف می زند، اما وقتی چیزی می گوید کاملا به جا و تاثیرگذار است.

این مستند شاید از نظر داشتن لحظات خیره کننده به پای مستند قبلی اتنبرا یعنی سیارۀ زمین یا مستند بعدی او سیارۀ دایناسورها نرسد، اما این اصلا به این معنی نیست که می شود از خیر دیدن آن گذشت. هیچ منظره و زاویه ای نیست که دلتان بخواهد از جنگل ها و پوشش های گیاهی مختلف ببینید و این مستند آن را به شما نشان ندهد؛ از اعماق مه آلود جنگل های بارانی گرفته تا منظرۀ یکدست سپید و پوشیده از برف جنگل های سردسیری؛ این مستند مثل یک سفر هیجان انگیز و آموزنده است که نباید از دستش داد.

• راوی: دیوید اتنبرا (David Attenborough)
• امتیاز: 9.2/10