چرا زنان با رئیس نمی مانند؟ - تور ارمنستان

پناهندگی یکتا جمالی، دختر 17 ساله و مستعد وزنه برداری ایران، بخشی از اتفاقات تلخ فدراسیون وزنه برداری است؛ چون 24 ساعت بعد از اعلام پناهندگی او، پریسا دنیا فکریان دیگر وزنه بردار مستعد ایرانی هم خبر از مهاجرتش داده است. او گفته به دلیل کم توجهی به ورزش زنان ایران را ترک می نماید. پریسا هم گفته که به آلمان مهاجرت و مابقی دوران حرفه ای اش را در این کشور سپری می نماید. حالا فدراسیون طی 48 ساعت دوبار ضربه شده و دو ورزشکار تاریخ سازش را از دست داده است. درباره یکتا که به میزان کافی مطلب نوشته شده است، ولی درباره پریسا ذکر همین نکته بس که او اولین سهمیه تاریخی المپیک را برای وزنه برداری زنان به دست آورد؛ هرچند با شاهکار همین فدراسیون، او از اعزام به المپیک بازماند.

با وجود این پناهندگی و مهاجرت، داستان حضور زنان در فدراسیون وزنه برداری به همین جا ختم نمی گردد. در چهار سال گذشته، این فدراسیون چهار نایب رئیس زن داشته و هرکدام که این سمت را در فدراسیون داشته اند، بعد از قریب به یک سال ترجیح داده اند به همکاری شان با فدراسیون علی مرادی به عنوان رئیس فدراسیون وزنه برداری انتها دهند. مسئله اینجاست که چه اتفاقی برای زنان در این فدراسیون رخ می دهد که هیچ کدام حاضر به ماندن پای رئیس پرحاشیه نیستند؛ یکی پناهنده شده، یکی مهاجرت نموده و در عرض چهار سال، سه نفر از نواب رئیس زنان این فدراسیون هم کناره گیری کرده اند.

خروج بی سروصدای ریحانه طریقت

وزنه برداری زنان ایران از سال 1396 کارش را آغاز کرد. اگرچه این آغاز را به پای علی مرادی نوشته و از توجه او به ورزش زنان حرف زده اند، ولی مشخصا تشکیل تیم وزنه برداری زنان یکی از اجبارات فدراسیون دنیای بود. آن ها به فدراسیون وزنه برداری ایران هشدار دادند اگر تیم ملی وزنه برداری زنان را راه اندازی نکنند، اجازه فعالیت به آن ها داده نمی گردد. این طور شد که فدراسیون وزنه برداری ایران هم دست به کار شد و از همان سال رفته رفته استارت ساختن تیم ملی وزنه برداری زنان زده شد. اولین نایب رئیس زنی که برای فدراسیون وزنه برداری انتخاب شد، ریحانه طریقت بود. او برای راه اندازی این تیم، برگزاری رقابت های وزنه برداری برای زنان و صدالبته گرفتن مجوز برای لباس رسمی زنان جهت شرکت در مسابقات کوشش های زیادی انجام داد. با وجود کار های اولیه و مثمرثمری که طریقت برای وزنه برداری زنان انجام داد، به ناگاه در بهمن 1397 از فدراسیون وزنه برداری ایران کنار گذاشته و عنوان شد که به زودی نایب رئیس نوی انتخاب خواهد شد.

حذف ناگهانی ریحانه طریقت آن قدر عجیب بود که حساسیت رسانه ها را تحریک کند. رئیس فدراسیون دلیل قطع همکاری با ریحانه طریقت را درجازدن وزنه برداری زنان اعلام نمود و گفت: از نایب رئیس بانوان به دلیل زحماتی که در طول فعالیتش کشید، تشکر می کنم. یک سال است که این رشته در بخش بانوان راه اندازی شده است و با توجه به حمایت هایی که از سوی مسئولان داشتیم، انتظار می رفت که در راستا پیشرفت قرار داشته باشیم، اما بعد از یک سال دوباره به سر خط رسیدیم. به همین دلیل احتیاج به ایجاد تغییراتی در بدنه احساس شد. هم اکنون مشغول مطالعه روی نفرات نو هستیم و بعد از انجام ارزیابی های لازم نایب رئیس نو بانوان را معرفی خواهیم کرد.

طریقت، اما بعد ها دلیل اصلی جدایی اش از فدراسیون را تضاد برنامه های با رئیس مطرح کرد و از اردوی تیم ملی چیزی شبیه به دورهمی یاد کرد. او گفت دلیل جدایی اش از فدراسیون وزنه برداری، این بوده که از نقطه ای به بعد برنامه ها و اهدافش با رئیس فدراسیون یکی نبوده است. طریقت از کوشش برای حضور وزنه برداران دختر ایران در مسابقات دنیای و بازی های آسیایی سخن گفته که البته این کوشش ها نافرجام بوده اند. نایب رئیس فدراسیون وزنه برداری بعلاوه گفته بود اردوی وزنه برداران دختر چیزی شبیه به دورهمی وزنه برداران بوده؛ زیرا آن ها از حداقل امکانات بی بهره بوده اند. موضوعی که به ریاست فدراسیون منتقل شده، اما اتفاقی رخ نداده است. طریقت اظهارات جالب دیگری نیز داشت؛ از واگذاری امور بانوان به دبیر فدراسیون پس از مسابقات مشهد تا اثرگذاری نظرات یک خانواده در تصمیمات فدراسیون وزنه برداری. نایب رئیس معتقد بود جانشین او، مثل خودش تا زمانی می تواند کار ها را پیش ببرد که مطابق خواسته های رئیس حرکت کند.

بهرامی یک سال و 4 ماه ماند ولی...

بعد از جدایی پرحرف و حدیث اولین نایب رئیس زن، در بهمن 97 فدراسیون بهار بهرامی را به عنوان نایب رئیس نو معرفی کرد. پس از آن بهار بهرامی، دومین نایب رئیس بانوان فدراسیون بود که او نیز پس از یک سال و چهار ماه فعالیت، در خرداد سال 99 از سمت خود کناره گیری کرد؛ البته بهرامی دلیل جدایی اش از فدراسیون وزنه برداری را مسائل شخصی مطرح کرد و گفت دنبال ایجاد حاشیه برای فدراسیون نیست؛ درست است که کناره گیری کردم و این کناره گیری به خاطر بعضی از مسائل شخصی بود. او البته با گلایه از بعضی حواشی هم گفت: کار ما در بخش زنان وزنه برداری در سطح دنیا با تحسین روبه رو شد، اما در داخل منصفانه به این کار نگاه نشد. بهتر است از حاشیه سازی در این رشته پرهیز گردد. نباید تنها نقاط منفی را برجسته کنیم، بلکه ضروری است برجسته سازی نکات مثبت نیز مورد توجه قرار گیرد. بهرامی بعلاوه شایعه اختلاف نظر با علی مرادی، رئیس فدراسیون وزنه برداری را رد کرد و اصرار داشت که خروجش از این فدراسیون فقط به دلیل مسائل شخصی است.

مریم منظمی هم با علی مرادی به مشکل برخورد؟

بعد از خروج بهار بهرامی، مریم منظمی در تیر 1399 به عنوان نایب رئیس نو فدراسیون وزنه برداری معرفی گردید، ولی عمر حضور در این پست هم فقط به یک سال قد داد! مریم منظمی که از کارمندان وزارت ورزش و جوانان به عنوان نایب رئیس بانوان فدراسیون وزنه برداری مأمور شده بود، گفت به دلیل تمدیدنشدن مهلت مأموریتش کناره گیری کرده تا به وزارتخانه متبوعش بازگردد. بااین حال خروج او از فدراسیون بدون حاشیه نبود. او درست روز هایی از فدراسیون وزنه برداری جدا شد که این تیم در آستانه حضور در المپیک بود و به نظر باید امور زنان این فدراسیون بهتر مدیریت می شد. اگرچه مرادی هم تأیید کرد که منظمی باید به کارش در وزارتخانه برمی گشت، ولی شاهدان عینی خبر دادند او بعد از حضور در جلسه با علی مرادی و خروج از اتاق او خبر استعفایش را رسانه ای کرد و گفت که مأموریتش در فدراسیون وزنه برداری به اتمام رسیده است.

این طور شد که سومین نایب رئیس زن فدراسیون وزنه برداری هم قریب به یک سال بعد از فعالیتش در این فدراسیون از کارش کناره گیری کرد تا این پرسش مطرح گردد که چه اتفاقی در این پست می افتد که کسی نمی تواند در یک بازه زمانی چهار ساله زمام امور را به دست بگیرد. بعد از خروج منظمی هم که علی مرادی فعلا زهرا پورامین را به عنوان سرپرست نایب رئیس زنان فدراسیون وزنه برداری انتخاب نموده تا نایب رئیس بعدی را انتخاب و معرفی کند. به این ترتیب از سال 1396 تا به امروز، برای یک پست زنان در فدراسیون وزنه برداری، چهار نفر معرفی گردیده و کار نموده اند که سه نفر از آن ها کناره گیری کرده اند. این فرایند به طور قطع خودش می تواند یک رکورد ویژه باشد.