چهارراهی به نام پهلوان نامی مرکز ، اسطوره فن کشتی که بود؟ - تور ارمنستان

خبرنگاران - مریم باقرپور: این روزها چهارراه حاج مهراب جز نام، هیچ نشانی از صاحبش به یادگار ندارد. اما بعضی از ساکنان، به ویژه سالمندان، از آن و تغییراتی که در محل اجرا شده است، خاطراتی به یاد دارند.

قصه های خواندنی تهران را اینجا ببینید

تنها نام است که به یاد میماند

کمی پایینتر از میدان حسنآباد و عبور از خیابان وحدت اسلامی و چند کوچه، خیابان اسدیمنش واقع شده است که به 2 بخش شرقی و غربی تقسیم میگردد. تقاطع خیابانهای اسدیمنش با کیان و فردوسی به چهارراه حاج مهراب معروف است و هیچ تابلو و نام و نشانی در محله وجود ندارد و تنها آژانس املاک سر چهارراه نام محل کسب و کارش را مهراب گذاشته است. البته این واحد صنفی قدمت زیادی ندارد و مالکش میگوید: 5 سال پیش به این محله آمدم. شنیدم نام چهارراه مهراب است و من هم نام مغازهام را همین نام گذاشتم.

داستانها و روایتها

درباره نامگذاری چهارراه به حاج مهراب روایتهای مختلفی بیان شده و افشار که پدرش خاطرات زیادی را برایش نقل نموده است، دراینباره میگوید: گویا حاج مهراب به محل تردد داشته و در همین زورخانه کل عباسعلی ورزش مینموده و در اصل خواهرزاده کل عباسعلی هم بوده و به علت مردمدار بودن و پهلوانیاش این گذر به حاج مهراب معروف شده بود. تهرانی هم صحبتهای او را اینگونه ادامه میدهد: حاج مهراب یکی از ورزشکاران محله بوده است که خیلیها به او احترام میگذاشتند. البته مدت زمانی ساکن محله نبود، اما اینجا ورزشکاران زیادی را تربیت کرد.

اسطوره فن

در نیمه های خیابان اسدی منش، بعد از چهارراه حاج مهراب، زورخانه ای به نام پهلوان پور واقع شده است که از سال ها پیش ساخته شده است. اما زورخانه قدیمی تر کمی جلو و نزدیک بازارچه کل عباسعلی است که این روزها به گفته قدیمی های محله به قهوه خانه تبدیل شده است. افشار افشار یکی دیگر از کاسبان قدیمی محله می گوید: از محدوده ورودی زورخانه پهلوان پور تا سقاخانه، سرپوشیده بود و به بازارچه کل عباسعلی معروفیت داشت و زورخانه اش هم اینجا بود. زورخانه کل عباسعلی همانجایی است که مختاری در بخش دیگری از کتابش درباره اسدالله حاج مهراب نوشته: اسدالله حاج مهراب اسطوره فن بود. هم پهلوان واقعی و هم سفره دار بود. در زورخانه کل عباسعلی، پیرمردی به نام کریم بدلکار بود از اسدالله پیرتر، که معروف به کتاب ورزش بود. یعنی بدل هر فنی را می دانست و می زد. یک شب بحث در می گیرد. اسدالله می گوید که گرچه تو بدلکاری ولی نمی توانی هر فنی رو بدل بزنی. قرار می گردد با هم کشتی بگیرند.آنها روبه روی هم ایستاده بودند و همین که با هم وارد گود می شوند، اسدالله حاج مهراب چشمش به در می افتد و با احترام می گوید خوش آمدید، صفا آوردید. بدلکار برمی گرد ببینه کیست. حاج مهراب ، بدلکار را بغل نموده و بالای گود می گذارد. پس از آن بدلکار می خندد و می گوید، چنین فنی تا حالا نخورده بودم.

حاج مهراب که بود؟

ابراهیم مختاری در کتاب میراث پهلوانی، اسدالله حاج مهراب را به عنوان فراش دربار معرفی نموده و گفته است: اسدالله حاج مهراب (مهراب زاده) از پهلوان های نامی ایران بود، درباره اش هرچه گفته گردد کم است. او و 2 برادرش پهلوان بودند اما اسدالله چیز دیگری بود. حاج مهراب، پدر این ها، خیلی متدین بود. چهارراه حاج مهراب در محدوده بازارچه کل عباسعلی، به همین حاج مهراب (پدر) منسوب است. اسدالله حاج مهراب اول در زورخانه حسین سیاه بازارچه کل عباسعلی ورزش می کرد. اما از آنجا قهر و زورخانه درخونگاه را اجاره کرد. اسدالله در زورخانه درخونگاه کلاس داشت، هفته ای 3 شب به بزرگسالان و هفته ای 3 روز هم به نوجوانان 15 تا 16 ساله آموزش می داد. اسدالله در کمتر از یک هفته آدم مبتدی را راه می انداخت و ورزشکار درست کار تحویل می داد.